Kabaca otomotiv elektroniğindeki son durum

Elektronik devre elemanları ve bazı basit sistemlerin taşıtlarda kullanılmaya başlaması hayli eski olmasına rağmen, bu sistemlerin yaygınlaşması ve otomotiv elektroniğinin bir endüstri haline gelmesi 1980'li yıllara dayanır. Ancak dijital elektronik ve bilgisayar teknolojisindeki gelişmenin paralelinde otomotiv elektroniği 1990'lı yıllarda çok geniş bir uygulama alanına kavuşmuştur. 2000'li yıllarda ise otomotiv elektroniğinde hayallerin zorlandığı hedeflere ulaşıldığına şahit olunmaktadır.
Günümüzde elektroniğin yaygın olarak kullanıldığı bir taşıtta 8-100 adet sensör, birbirinden bağımsız veya entegre olarak çalışan ve araç cinsine göre 40 adedi bulabilen kontrol ünitesi (ECU) ve bu sistemlerin diğer elemanlarını görebiliriz.
Günümüzde taşıtlarda kullanılan elektronik kontrol sistemlerinin sayısal olarak artması, beraberinde bir takım olumsuzlukları da getirmektedir. Örneğin sistemlerde kullanılan sensör, ECU, hareket elemanları ile kablo ağları gittikçe karmaşık bir yapı ortaya çıkarmaktadır. Öyle ki, tam elektronik donanımlı bir taşıtta 2 km uzunluğunda kablo ve 40-50 kg civarında bir ekstra ağırlık söz konusu olabilmektedir. Buna diğer sistem elemanlarının ağırlık ve hacimleri de eklendiğinde ortaya tasarım ve üretim problemleri ile kompleks ve maliyeti yüksek bir yapı çıkmaktadır. Bu olumsuzluklar, tasarım ve üretim problemlerinin yanı sıra arıza teşhis ve giderme açısından da önemlidir. Kontrol Ağı “CAN” (Controller Area Netvvork), araçta bulunan elektronik kontrol üniteleri, sistem elemanlarının sayısı ve kablo uzunluğunu azaltarak ortak bir yönetim birimi oluşturmak için geliştirilen bir sistemdir. Sistemin temel mantığı taşıtta bulunan ABS, ESP, ateşleme sistemi, enjeksiyon sistemi gibi 20 ile 40 (taşıttan taşıta değişebilmekte ve sayılar hızla artmaktadır) farklı kontrol sistemlerini tek bir kontrol sistemi haline getirmektir. Bu amaçla öncelikle benzer işi yapan kontrol sistemleri birbirleriyle entegre edilmekte ve daha sonra “CAN” ağ sistemiyle araç bilgisayarı adı verilen merkezi kontrol ünitesine bağlanmaktadır.
Kaynak: Doç. Dr. Metin GÜMÜŞ, Oto ElektroniğiDers Notları, 2009-2010.

Dr. Abdullah DEMİR

1973 yılında Trabzon’da doğdu. İlk, orta ve liseyi Trabzon’da tamamladı. 1992 yılında Marmara Üniversitesi Teknik Eğitim Fakültesi Makine Eğitimi Bölümünü kazandı. 1996 yılında Otomotiv Öğretmeni olarak mezun oldu. 1999 yılında yüksek lisansını tamamladı. 1997-2000 yılları arasında Marmara Üniversitesinde Araştırma Görevlisi olarak çalıştı. 2009 yılında Kocaeli Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsünde “Fren Disklerine Uygulanan Kaplamaların Frenleme Performansına Etkisinin Deneysel İncelenmesi” konulu tez çalışmasıyla doktor oldu. Demir, İBB - İstanbul Otopark İşletmeleri (İSPARK) AŞ’de sırasıyla, Teknik İşler Şefi, İşletmeler Müdürü, Etüt Plan ve Proje Müdürü, Etüt ve Planlama Müdürü olarak çalıştı. 2011 yılında Marmara Üniversitesi Teknoloji Fakültesi Makine Mühendisliği Bölümü’nde Yardımcı Doçent olarak göreve başladı. Başta otomotiv olmak üzere, güç aktarma organları, alternatif yakıtlar, ulaşım ve otopark yönetimi alanlarında ulusal ve uluslararası dergilerde, kongre ve sempozyumlarda yayımlanmış makale çalışmaları bulunmaktadır. Ayrıca “Güç Aktarma Organları”, “Otopark Uygulamalarında Teknoloji, Çevre ve Emniyet Faktörleri”, 40 bin kelimelik “Otomotiv ve Temel Teknik Bilimler Sözlüğü”, 11 bin kelimelik “Sistem Sistem Otomotiv Teknik Terimler ve Terminolojiler Sözlüğü”, 2500 kelimelik “Otopark Endüstrisi Sözlüğü” gibi yayınları da bulunmaktadır. www.otoguncel.com web sitesinin editörlüklerini yürüten ve wushu spor dalında uluslararası hakem olan Demir, evli ve iki çocuk babasıdır.

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir