Araçların hareketlerine direnç gösteren kuvvetler, aktarma organları, yuvarlanma ve hava dirençleridir. Sürüş koşullarına bağlı olarak bunlara ivme ve yokuş direnci de eklenebilir. Bu direnç kuvvetlerinden yuvarlanma direnci; aracın yüklü ağırlığına, yol yüzeyinin türüne ve lastik üretiminde kullanılan malzemelere, yapı ve dizaynlara bağlı olarak değişir. Yuvarlanma direncini oluşturan ikincil nedenler olarak; tekerlek yatağı, yağ keçesi sürtünmesi ve transmisyon sistemindeki yağın çalkalanması sayılabilir. Yuvarlanma direnci, tekerlek yuvarlanırken zeminle temas bölgesinin ezilmesi, bu bölgeye giren lastik elemanlarının sıkışması, çıkan elemanların uzaması, bu olayın zeminde asimetrik bir basınç doğurması ve sıkışıp uzama olayının kayıplı olmasından kaynaklanmaktadır. Lastik hava basıncı, lastiklerde meydana gelen deformasyonu ve dolayısıyla seyir anında araca etki eden yuvarlanma direncinin mertebesini belirler. Lastik hava basıncının azalması yuvarlanma direncini arttırır ve lastiğin maksimum yük taşıma yeteneğini azaltır. Ayrıca lastiğin kenarları üzerinde çalışması hem daha erken ve düzensiz aşınmalara hem de aşırı ısınmaya neden olur. Bu durum lastiklerin alacakları sert bir darbede önemli hasar görme olasılıkları da artar. Sadece kumlu vb. gibi yumuşak zeminlerde araçların yerle tutunmasını iyileştirmek için lastik havalarının indirilmesi tutunmayı iyileştirir. Çünkü asfaltın yuvarlanma direnç katsayısı 0,015 iken, toprak yolun ki 0,05dir. Yuvarlanma direncinin artması, belirli seyir şartlarında motordan daha fazla güç çekilmesini gerektireceğinden, yakıt tüketimini arttırır. Lastik hava basınçlarının olması gereken değeri hem lastiğin üzerinden hem de ilgili aracın kullanıcı el kitaplarından öğrenilebilir.