Dört zamanlı bujili motorlarda karışım oluşumu için eskiden kullanılan karbüratörler, günümüzün otomobillerinde aşağı yukarı terk edilmiştir. Eğer kapalı çevrimli katalitik konvertör takılacak ise, yakıt-hava karışımının kontrolü önemlidir ve buna sadece yakıt enjeksiyonu sağlayabilir. Merkezi yakıt enjeksiyonu, bütün silindirlere ulaşan karışım için, yakıt beslemek üzere tek bir enjektör kullanır. Karışım gerçekte gaz kelebeğinin önündeki emme manifoldunda meydana gelir. Hava emme borularının şeklinin, karışımın akışı ve dağılımı açısından büyük önemi vardır.
Çok noktadan yakıt enjeksiyonu daha karmaşık dizaynlıdır. Bu durumda, her silindirin ayrı bir yakıt enjektörü vardır. Karışım çoğunlukla yalnızca her bir silindire giden emme manifoldundaki emme supabının hemen arkasında meydana gelir. Hava akışı veya kütle ölçümünün ve yakıt enjeksiyonunun (sürekli veya zamanlamalı) farklı metotları ile çeşitli sistemler kullanılmaktadır.
Doğrudan enjeksiyon, benzinli motorlarda da her geçen gün daha fazla anlam ifade etmeye başlamıştır. Doğrudan enjeksiyonda yakıt, yanma odasına püskürtülür. Kademeli (Katmanlı) yükleme işletimi esnasında motor son derece yüksek artık hava şartları altında çalıştırılır. Homojen hava yakıt karışımları bu şart altında ateşlenemez. Katmanlı yükleme işletimi sırasındaki yüksek artık hava, endirekt sistemlere oranla % 15'lik bir tasarruf sağlar.
Gaz kelebeği: Gaz kelebeği,emme havası kesitini ve dolayısıyla hava akış hızını değiştirmek için açılır veya kapatılır. Bu, sürücünün motor devrini ve çıkış gücünü kontrol etme şeklidir. Motorların çoğunda tek gaz kelebeği vardır, ancak bazılarında her bir silindir için ayrı bir gaz kelebeği bulunur.
Kaynak: Volkswagen tarafından yayımlanan “Otomobil Teknolojisinin Temelleri” (2. Baskı, Nisan 2000) kitabından derlenmiştir.